اثربخشی آموزش برنامه والدگری مثبت بر تعامل مادر با کودک کم توان ذهنی

Authors

معصومه پورمحمدرضای تجریشی

ma'soumeh pourmohammadreza-tajrishi department of psychology and education of exceptional children, university of social welfare & rehabilitation sciences, tehran, iran.گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران،ایران. محمد عاشوری

mohammad a'shouri organizationسازمان غلام علی افروز

gholam ali afrouz organizationسازمان علی اکبر ارجمندنیا

ali akbar arjmand-nia organizationسازمان باقر غباری بناب

abstract

هدف: کم توانی ذهنی تمام جنبه های زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد در حالی که استفاده از برنامه های آموزشی والدگری با نتایج خوبی همراه است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش برنامه والدگری مثبت بر تعامل­ مادران با کودک کم توان ذهنی خویش بود. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. 40 نفر از مادران دانش ­آموزان کم توان ذهنی که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از مدارس استثنایی شهرستان های تهران انتخاب شده بودند در این پژوهش شرکت داشتند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل). گروه آزمایش، برنامه آموزشی والدگری مثبت را در 10 جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش مقیاس رابطه والد-کودک پیانتا (1994) بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، در نرم افزار spss تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از خرده مقیاس های تعامل­ والد- کودک تفاوت معناداری داشتند.  نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که برنامه آموزشی والدگری مثبت سبب بهبود تعامل­ مادر با کودک کم توان ذهنی شده است. پیشنهاد می شود که متخصصان با اجرای برنامه آموزشی والدگری مثبت، تعامل­ مادر با کودک کم توان ذهنی را ارتقاء بخشند.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

اثربخشی آموزش برنامه والدگری مثبت بر کیفیت تعامل والد- کودک

هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش برنامه والدگری مثبت (Triple P) بر کیفیت تعامل والد-کودک مادران کودکان دبستانی شهر اهواز بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مدارس ابتدایی شهر اهواز بود که 30 نفر از آنها به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 15 ن...

full text

اثربخشی آموزش برنامه والدگری مثبت بر تعامل‌ مادر با کودک کم‌توان ذهنی

Objective: Intellectual disability affects all aspect of individual's life, while use of parenting educational programs has been associated with strong outcomes. The aim of the present research was to determine of the effectiveness of positive parenting program (Triple-P) training on interaction of mother-child with intellectual disability. Materials & Methods: The present research was ...

full text

اثربخشی برنامه والدگری مثبت بر خودکارآمدی والدینی و تعامل مادر-کودک دارای کم‌توانی هوشی

Introduction: Intellectual disability can affect all aspects of an individual's life. On the other hand, applying parenting educational programs has been associated with effective outcomes. Therefore, the present study aimed to assess the effectiveness of positive parenting program(Triple-P) on parental self-efficacy and mother-child interaction in children suffering from the intellectual disab...

full text

اثربخشی برنامه والدگری مثبت بر خودکارآمدی والدینی و تعامل مادر-کودک دارای کم توانی هوشی

مقدمه: کم توانی هوشی می تواند تمام جنبه های زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و از سویی دیگر، اجرای برنامه های آموزشی والدگری نتایج مؤثری را به همراه دارد. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه والدگری مثبت بر خودکارآمدی والدینی و تعامل مادر-کودک دارای کم توانی هوشی است. روش بررسی: در این مطالعه، از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 40 نفر از مادران دانش آموزان دارای کم توانی هوشی ب...

full text

اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر مشکلات رفتاری کودک و فقدان لذت‌جویی مادران دارای کودک کم توان ذهنی آموزش پذیر

مقدمه: تولد و حضور کودکی با کم توانی ذهنی در هر خانواده‌ای، می‌تواند رویدادی نامطلوب و چالش‌زا تلقی گردد که احتمالا تنیدگی و سرخوردگی و احساس غم و نومیدی را به دنبال خواهد داشت. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزند پروری مثبت  بر مشکلات رفتاری کودک و فقدان لذت جویی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی آموزش پذیر انجام گرفت. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه ک...

full text

اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر امید و تاب آوری مادران دارای کودک کم توان ذهنی

مقدمه: مادران با کودک کم توان ذهنی با مشکلات و چالش‌های روان شناختی متعددی درگیر هستند. روش‌های جدید روان شناختی از جمله؛ روان شناسی مثبت گرا دارای مفاهیمی هستند که می‌توانند به امید و تاب آوری آنها در برابر مصائب زندگی کمک کنند. پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر امید و تاب آوری مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. روش کار: روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی و با پیش آزمون- پس آزمون ب...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
توانبخشی

جلد ۱۶، شماره ۲، صفحات ۱۲۸-۱۳۷

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023